Haziran

sardunyalar rengine dargın bu yaz

kiraz kendi tadına



ne zaman ağlamaklı olsam

intihar döküyor bulutlar

suyum bulanık

toprağım balkan

durulmuyor içimdeki kasırga



biraz daha geriye düşüyorum her adımımda

şehir aynı şehir ben aynı şair

dudağımda küf tutan

sevdaya dair bir dize

sözleri yitik

hatırlamak zor



ne zaman ağzımı açsam

meçhul bir dilenci kovuluyor sokaklardan

yanlışlara açılıyor tüm kapılar

adım atsam kendisi olacağım yanlışın

ne tuhaf

is kokuyor ellerim



uyusam karabasan

uyansam dört bir yanım bezirgân

kim koydu yastığımın altına bu çocuk cesetlerini

başımı koysam

şakaklarımda ölümün parmak uçları

saçları barut

gözleri şarapnel

dilleri ağıt

ne yana dönsem tenime saplanıyor

günahın çığlıkları



biri kapatsa şu ışıkları

uyusam...



unutup ihtirasını

yuttuğu insanlığı geri verse kötülük

uzak diyarlarda bir bebek doğsa

adını barış koysam

mutluluk mavisine boyansa gökyüzü

yoksul kokmasa sardunyalar

tepeden tırnağa dalları bassa kiraz

gece gözlerinden dökülsem yakamoz denizine

yıkansam biraz



...ve uyansam başka bir güne

yeni rengin özgürlük olsa haziran