Maskeler

en iyi sen bilirsin beni 

söyle annem hiç ayırdım mı gülleri 
pembeyi sarıya 
kırmızıyı beyaza küstürdüm mü hiç


ellerim diken sıyrığı anne 
sakındığıma batıyorlar 
can dedim ateşe verdiler can evimi 
gül dediler gülüm dedim 
örse verdiler yüreğimi 

ne zamandır ayağıma dolaşır pişmanlıklar 
üstüne basıp ezdikçe çoğalıyor ahlar 
kininiz kime dostlar 
çetelesini tutmadım hiç 
kaç kez tırmalandı şu yürek 
bu ben miyim
aynanın yüzüme çarptığı bu hüzün benim mi
kim aldı gülüşlerimi

hanidir koruk bir üzüm tadı boğazımda demlenir 
bir cendere ki sorma
yutkunsam olmaz tükürsem olmaz
dilimin ucunda kümelenir söyleyemediklerim 
sözcükler kelepçeli anne 
duygular gözaltında 
faili meçhul uykular gecenin karasında 

hani nazlı bir çeltiktim ben 
nehirlere sevdalı 
hani bir boy versem uzanıp güneşi öpecektim 
ah anne ah
bırakmıyor arsız ayrıkotları 
piç sürgünler sardı dallarımı 

ben saklı ay ışığıyım anne 
süzülürüm geceden 
kimse görmez beni 
el ayak çekilince 
gider bir çocuğun gözlerine gömülürüm 
çocuk gözlerini özledim anne 
anladım ki büyümek bana göre değilmiş 
anladım ki kelebeğin kozadan çıkma vakti 
intihar arifesiymiş 

maskeler anne 
en çok maskeler gidiyor ağrıma 
indirsem maskeyi çıplak kalsa sırtlanlar 
sihirli değneğim olsaydı 
dokunurdum tüm kötülüklere 
bozardım şeytan oyunlarını 
iyilik yağdırırdım yeryüzüne 
mavi kanatlarım yok ki hiç olmadı 
anla... anla işte 

yatağına sığmayan nehirim ben anne 
gün olur taşarım 
taşarım da bentlerimi yıkarım 
yıkarım da koyarlara dökülürüm 
bulurum kardeş suları 
renklerimi bölüşürüm 
daha güçlü akarım yarınlara 
gün ola düşürürüm maskeleri 
dikensiz güller devşiririm 
güzel günler adına 
anla anne... anla işte 



Sevgi ve Saygılarımla,

Nuriye Zeybek