.jpg)
Aslım ilk göz ağrım. İlk hayat tecrübem.Yazım, kışım, baharım. Hep böyle severdim seni, şimdi bile. Günler, yıllar çok çabuk geçse de sen hep benim gül goncam, biricik bebeğim olacaksın. Seninle çok değil 5-6 yıl önceye kadar ayrılmaz ikili idik. Anne karnında başlayan beraberliğimiz, akabinde ana kucağı ve puset derken yan yana el ele hep beraberdik senle. Ayrılmaz parçamdın benim. O kadar rahat bir bebektin ki hiç sesin duyulmazdı. Kapıdan girer girmez hep üstüme atlar, beni öper, koklar severdin. Hep gülerdi yüzün. Herkesle barışıktın, her yerde hep liderdin. Bale gösterisinde en başta, müzik konserinde en önde...
Neden mi yazıyorum bunları? Aslında sana bir mektup yazmak hiç aklıma gelmemişti. Fakat duygularım o kadar yoğun ki ancak anlatılmaz, yazılır. İleride sende anne olunca birtanem, sende kızına mektup yazarsın belki. O zaman daha iyi anlarsın bir ergenle baş etmenin zorluğunu.
Ne zamanki büyüdün birtanem, vücudunda değişiklikler olmaya başladı. Birden çocukluktan, genç kızlığa geçtin. Gelişmeler ve değişiklikler o kadar hızlı gelişti ki, ne olduğunu anlamadan ergen olu verdin. Davranışların, gülüşlerin, ilgi alanların, konuşmaların hep farklılaştı. Cıvıl cıvıl aslım gitmiş, yerine mesafeli, kolay kolay gülmeyen, akşamları birlikte oturamadığımız, belki de bizi beğenmeyen ve sürekli eleştiren bir çocuk olu verdin (pardon genç kız diyecektim). Hep anlaşan, ortak noktada buluşan kanki iken, şimdiler de sürekli zıt fikirlerin olduğu, ortak noktanın zor bulunduğu konuşmaların içindeyiz biz.
Senide anlıyorum zor bir dönem. Hatta anlamak anlaşmak için bir uzmana bile danıştık uzun süre. İlişkimiz zarar görmesin diye. Hani sana da örnek olalım, sende çocukların için savaş diye. Yazım kışım baharım sen de beni anla. Ana babalıkta ilk tecrübemizsin. Seni kaybetmeyelim diye çabalıyoruz. Nasihatlerimiz, seni sıksa da söylemlerimiz sen zarar görmeden bu dönemi atlat diye.
Seni çok seveceğim kızım. Sen istesen de istemesen de hep yanında olacağız, ailecek. Ben yine hoşlanmasam da en koyu Rock konserlerine gideceğim seninle. Sahne önünde, kolumu havaya kaldıracağım işaret parmağımla, küçük parmağımı havada tutup, başımla birlikte sallayacağım. Sırf sen mutlu ol diye. İstemesen de öpeceğim bol bol. Seni hep seveceğim birtanem sevsen de, sevmesen de.
Annen
İlknur Cantürk